۶ فروردین ۱۳۸۷

عيدي من به شما!



باز هم عيدي!
   باز هم شروع!
      باز هم ...
          باز هم ...
             باز هم ...
                 و باز هم !
باز هم نبودن عزيزان.
     باز هم بازي هاي معشوق.
                     باز هم آفرينش تكرار.
                                   و باز هم، تلاش!
باز هم نو شدن!
         باز هم بيداري.
                باز هم شكوفه هاي بهاري.
                                و باز هم باز شدن گل ها.
باز هم زمزمه و زاري ي زوال يافته اي  از زجر بيداري...
تا كي اين نو شدن هاي تكراري!
          تا كي اين نامفهوم گذر عمر!
               تا كي از نو تازه شدن ولي بهتر نشدن!
و اما عيدي من به شما...
                    يك عيدي تكراري!

فرامرز-6 فروردين 87

هیچ نظری موجود نیست: