براي بهار...

و يهاري ديگر...
        و بيداري مجدد طبيعت...
                      و گذر يك سال ديگر...
                                           و مرگ...

اي طبيعت، راحت بخواب.
              در بيداري حلوا پخش نمي‌كنند.
                      در بيداري چيزي جز عذاب آفرينش نيست.
                                                                     ما بيداريم.

شهر در امن و امان نيست
              فريب است كه جوانه مي‌زند.
                                  تو بخواب، ما بيداريم.

بيداري ما بس است.
اي طبيعت...
         دل به لالايي ي خدا بسپار
                           گول اين دنيا را نخور....
                                                     ما بيداريم.

اي طبيعت، بهار را به قصه ها بسپار
                            همچو فرشتگاني كه در آنجا خوابيدند

اي بهار
    آرام بخواب
            دنيا، همچنان زمستان است...

اي بهار
جوانه هايت را در پاييز قبل از زمستان از دست خواهي داد

اي بهار ِ من
           آرام بخواب
                      دنياي ما، بي لياقت است.
آرام بخواب...
         مبادا كه جوانه بزني!

فرامرز-بهار 87(نوروز)
دلم از همان روز نو گرفته است. واي به حالم تا روز آخر...