پرم ازپَر ِ پري ها...
آرام ِ آرام...
رها از راه راه ِ رهايي...
بودني به رنگي بِكر...
خالي از خرمن خوش سود.
عاري از عربده ي شوق
دل سپرده به سرابي.
...
چرخم چو چرخي گِرد ِ چرا ها
گِرد ِعالم ِِ عشق، عشوه ي معشوق
شوري از شراره ي شعر
شادي از شوق شرابي.
...
مدهوشم از سِحر ِ مُعجز ِ سَحَر
شادكام ِ شبي كامكار
همچو شبنم نشسته بر شانه ي شوق
...
ياد يار، ياور ِ ياًس
خاطرات ِ خط خطي ِ خيال ِ خامم
غافل از غرغر اين غمزده
راهي ي راه رسيدن به رهايي
غرق در قعر غريبي
كه كِشد كشتي كاغذيم را
سوي سرزمينس ساقي.
...
پرم از خيال خامي
كه شده شوق شبابي
در شب شكستن شمع
آري، شكستن شمع. در غم آتش ِ شادي.
...
ذهن من هر لحظه گويد
كه گذارم اين غم و رها شم.
به كجا روم كه هرجا
كه سفر كردم و رفتم
چيزي از سوختن عشقم
كم نكرد و در نهايت
بگداخت و سوخت بار ها
همه كالبد وجودم، به بهانه اي كذايي.
...
شادم و خوشخيال و خالي
خالي از شوق ِ خواستن
خواسته اي دگر ندارم
كه بدادم دل و ديگر
دلي نمادنده در دست
كه دهم به يار ديگر.
شادم از اين كه شنيدم
شادي ي دگر نمانده
هرچه بود همان دم بود
نطلب دگر دباره
كه نيابي هرچه جويي
...
خوشم و شادم و آرام
خوشم از خيال خوابم
شادم از بيداري شب
آرام ِ آرام... در پي نقشي
كه كشم و كشاندم او
روي اين بوم پر از رنگ.
..
شاد باشيد.
فرامرز مهر 1387
آرام ِ آرام...
رها از راه راه ِ رهايي...
بودني به رنگي بِكر...
خالي از خرمن خوش سود.
عاري از عربده ي شوق
دل سپرده به سرابي.
...
چرخم چو چرخي گِرد ِ چرا ها
گِرد ِعالم ِِ عشق، عشوه ي معشوق
شوري از شراره ي شعر
شادي از شوق شرابي.
...
مدهوشم از سِحر ِ مُعجز ِ سَحَر
شادكام ِ شبي كامكار
همچو شبنم نشسته بر شانه ي شوق
...
ياد يار، ياور ِ ياًس
خاطرات ِ خط خطي ِ خيال ِ خامم
غافل از غرغر اين غمزده
راهي ي راه رسيدن به رهايي
غرق در قعر غريبي
كه كِشد كشتي كاغذيم را
سوي سرزمينس ساقي.
...
پرم از خيال خامي
كه شده شوق شبابي
در شب شكستن شمع
آري، شكستن شمع. در غم آتش ِ شادي.
...
ذهن من هر لحظه گويد
كه گذارم اين غم و رها شم.
به كجا روم كه هرجا
كه سفر كردم و رفتم
چيزي از سوختن عشقم
كم نكرد و در نهايت
بگداخت و سوخت بار ها
همه كالبد وجودم، به بهانه اي كذايي.
...
شادم و خوشخيال و خالي
خالي از شوق ِ خواستن
خواسته اي دگر ندارم
كه بدادم دل و ديگر
دلي نمادنده در دست
كه دهم به يار ديگر.
شادم از اين كه شنيدم
شادي ي دگر نمانده
هرچه بود همان دم بود
نطلب دگر دباره
كه نيابي هرچه جويي
...
خوشم و شادم و آرام
خوشم از خيال خوابم
شادم از بيداري شب
آرام ِ آرام... در پي نقشي
كه كشم و كشاندم او
روي اين بوم پر از رنگ.
..
شاد باشيد.
فرامرز مهر 1387
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر